Dag mensen!

Weer een bericht vanuit het verre Indonesië, Papua deze keer.

Het lijkt intussn wel alsof we alleen maar op zoek zijn naar eilanden met witte stranden en fantastisch duiken, want dat is wat we weer gedaan hebben de laatste weken.

Eerst Bunaken in Noord Sulawesi voor de kust bij Manado, bekend vanwege, jaja, het geweldige duiken. Gelukkig klopte dat helemaal. Superhelder water, een prachtige wand diep naar beneden en na 3 dagen waren allebei weer 6 duiken verder. Anke was een dag helemaal in shock na het zien van een continu heel snel van kleur veranderende octopus, ze dacht even iets van een andere planeet te zien! De strand bungalow was lekker basic, de keuken bracht de meest smakelijke indonesische gerechten en verse vis (2x per dag!!) en we hadden ook nog erg leuk gezelschap.

Na Manado was het tijd om goed door te plannen voor de resterende tijd in Indonesie. Met 3 tickets op zak voor de resterende 2 weken (we moeten 1 november het land uizijn) zijn we naar West-Papua gevlogen. In een keer zien de mensen er volledig anders uit (als je tenminste de originele bevolking bekijkt en niet de geimporteerde Indonesiërs), donkere huid, kroeshaar, hele brede neuzen en gedrongen, prachtig.

Voor de kust van Sorong ligt de Raja Ampat eilanden groep die schijnt verklaard te zijn tot het gebied met de meest biodiverse riffen ter wereld. Een walhalla voor duikers en onderwater fotograven. Dat konden we natuurlijk niet zomaar aan ons voorbij laten gaan. Uiteraard zonder voorbereiding zijn we een kantoor binnen gestapt, van een Nederlander die daar al bijna 20 jaar duiktrips organiseert en intussen twee duikresorts heeft gemaakt, bijna de enige in de regio. We werden nogal raar aangekeken dat we niet gereserveerd hadden en maar voor 3 dagen wilden gaan, `Normaal vliegen onze gasten in en duiken ze 1 of 2 weken, daarna vliegen ze weer naar huis` (met andere woorden: totaal niet ingespeeld op backpackers). Na lief lachen, een beetje naief doen en een aanval op ons budget is het toch gelukt.

Na onze transformatie van backpacker naar flashpacker zaten we in een geweldig duikresort met houten hutten waar de vissen (inclusief een zwartvin haaitje en een bamboo shark) zo onderdoor zwemmen. Tot onze schrik zaten er 8 Nederlanderse duikers! Ook tot onze schrik kregen we ineens te maken met regels en een weinig flexibele organisatie, dat was even wennen na zoveel vrijheid. We werden er bijna recalcitrant van. Gelukkig was het wel allemaal erg keurig voor elkaar en waren de duiken supermooi (haaien met baarden wobbegongs gezien en heel veel gek klein gekleurd spul waaronder een pigmee seahorse). Door de nieuwe maan hebben we ook kennis gemaakt met echte STROMING (aan de rifhaak hangend in een zandstorm, zo voelde het ongeveer).

Tot zover zat alles mee, terug in Sorong werd het echter minder. Het zat natuurlijk ook al wel erg lang mee allemaal. Anke ziek (ernstig aan de diarree, zo zie je maar, een luxe resort zegt niks) en de vlucht die we zouden nemen naar het volgende stadje op Papua, Manokwari, bleek gecanceld te zijn toen we 6 uur ´s ochtends op het vliegveldje stonden.. Oh ja, zo kon het ook..Toen bleek het wel heel fijn dat we begeleid werden door iemand van het duikresort, die alles met ons geregeld heeft.

Intussen heeft Anke weer wat kleur rond d´r neus, doet de antibiotica, die we niet voor niks mee hadden, z´n werk en gaan we niet meer vliegend maar met de boot richting de grens met Papua Nieuw Guinee.

Groetjes van ons!