Gude (Goodday) mensen!

Het heeft weer even geduurd, maar we zijn er nog!

Weer een update van onze belevenissen..

Intussen zijn we in Papua Nieuw Guinea. Maar eerst nog even kort over de laatste week in Indonesië: 2 dagen op de boot naar de stad het dichtst bij PNG, waar we ietwat beschaamd maar toch ook erg opgelucht na elk uitstapje weer onze privécabine opzochten, aangezien het erbuiten wel een vluchtelingenkamp leek (inclusief bijpassende geuren).

Het was echt een gedoe om een visum te krijgen voor PNG, we zullen jullie de precieze details besparen, maar we raden niemand aan het via deze weg te gaan doen. Door alle visa rompslomp hebben we niet erg veel kunnen doen in de omgeving van Jayapura, los van weer even wat leuke strandjes opzoeken. Wel hadden we een leuke papua vrouw van onze leeftijd leren kennen op de boot naar Jayapura die ons wegwijs heeft geholpen in de stad.

Uiteindelijk na ietswat stress hebben we ons visum gekregen en bleek de grensovergang heel makkelijk, en zo stapten we PNG binnen. Aan de andere zijde van de grens ook geen probleem, we werden na wat vriendelijke smalltalk zo naar binnen gestempeld. Toen we vervolgens bedachten dat we nog roepia´s moesten wisselen voor kina´s was het ook geen probleem om gewoon nog even terug te lopen naar Indonesië. Geinig.

PNG is tot nu toe erg relaxt, de mensen zijn superaardig en nieuwsgierig wat je komt doen, vooral in Vanimo waar we de enige toeristen waren, in maanden. Er waren ook direct geen indonesische invloeden meer, we zijn in een keer in de Pacific beland, alle mensen zijn echt zwart, hebben kroeshaar (wat regelmatig blond is!), de dorpjes zijn veel netter en de huisjes hebben allemaal een mooie tuin (tuinieren is een zeer serieuze bezigheid hier, een status symbool).

We hebben een dag een gids gehuurd en wat in de omgeving gewandeld. Vanimo is een stadje van helemaal niks vooral bekend als de surfspot van PNG (dus dan komen er zo´n 4 Aussies per jaar ofzo). De omgeving is prachtig, de kust heeft een mooie branding met veel zandstranden, wat huisjes en heel veel jungle. Erg onderontwikkeld en erg ruig, we hebben uren langs de kust gelopen en regelmatig komen de mensen een praatje maken. Het is geweldig dat de mensen over het algemeen redelijk Engels kunnen (hoera, we kunnen weer communiceren met de locals!) en anders kunnen we nog iets begrijpen van het Pidgin dat ze hier praten. Je lacht je helemaal slap als je het hoort (een titti basket is een BH bijvoorbeeld) maar het is toch echt een taal.

Door naar Port Moresby gevlogen in een mooie Fokker 100 en zijn we door wat militairen uit Nieuw Zeeland (peace force die hier in 2001 de boel moest sussen) die we in Vanimo hadden ontmoet, met hun safe car naar ons guesthouse gebracht. Heel fijn want PM is niet echt de meest veilige stad ter wereld. Meteen de dag erna in een Dash 8 (Anke vindt het maar spannend, die kleine vliegtuigen) naar Alotau, naar een trommel en kano festival, eigenlijk het enige dat we vantevoren gepland hadden. Dat was maar goed ook want alles is vol! Na de eerste dag festival vandaag duizelen alle rieten rokjes, wiegende heupjes en blote mannenbillen voor onze ogen, en er volgen nog twee! Ook gezellig om hier de plaatselijke expats te leren kennen en de eerste avond was het na vele biertjes meteen erg laat.

Het is fijn om jullie reacties te lezen! We hopen dat alles goed is in Nederland en tot snel weer.

Liefs, ons