Hoi allemaal, na een vorig verhaal over lummelen is het nu tijd voor de actieve kant van Laos. De vetrollen, letargie en het buiten adem zijn na één trap werden ons teveel. Dus hup, op naar het Noorden van Laos voor een goede week buitenspelen.

Aangekomen in Nong Khiau verbaasden we ons even over de kleinschaligheid van het tourisme en heel verrassend, daar waren we heel blij mee.

De eerste dag maar direct mountainbikes gehuurd om de omgeving te verkennen. Dat ging heel soepel over goede asfaltwegen bijna zonder verkeer. Het was als fietsen in de zuidfranse bergen maar dan nog net wat warmer. Gelukkig bracht de locale waterval wat verkoeling, deze is ook in gebruik als fietsen wasstraat! (zie foto). Onderweg ook nog een grot bezocht die tijdens de bombardementen door de VS (in een oorlog die in de schaduw van de Vietnam oorlog geen oorlog mocht heten) dienst deed als districtkantoor, ziekenhuis, provinciehuis, etc. Misschien wel interassant om te weten, Laos is in de hele geschiedenis het zwaarst gebombardeerde land te wereld per capita. Er zijn hier meer bommen geland dan in de hele 2^de wereldoorlog.

Het mountainbiken was zo goed bevallen dat we de dag erna weer de fietsen hebben gehuurd en ze mee offroad hebben genomen. Na 5 uur trappen en drie verlaten dorpjes een bootje geregeld om via de rivier weer terug gebracht te worden naar Nong Khiau. Niet dat we dit zelf hebben verzonnen, we hebben een tour van een travel gekopieerd! He, dat spaarde weer 55euro en een slome gids, komen we misschien toch nog uit binnen ons nieuwe reisbudget..

Twee rustdagjes verder, ook welkom omdat de buikjes wat borrelden, hebben we een kayak volgeladen om in 3 dagen de Nam Ou rivier naar Luang Prabang, waar we toch heen moesten, af te peddelen. Het duurde even een paar uur om de kayak echt onder controle te krijgen, maar daarna was Anke de perfecte kaptein en Jeroen de gehoorzame stuurman. Dat was ook wel nodig aangezien we stroomafwaards peddelden en onderweg nogal wat stroomversnellingen met de nodige obstakels tegenkwamen. Na een nachtje camperen op de oever stonden de kids alweer nieuwsgierig voor de tent om ons wakker te maken. Bijna meditatief peddelend (met af en toe een rapid voor de adrenaline), van de ochtendmist tot de verzengende namiddagzon, zijn de dagen voorbij gevlogen.

We beginnen ons steeds meer te beseffen dat het er bijna op zit want morgen start de laatste etappe van de reis, Myanmar. Niet een land om makkelijk in te reizen maar het lijkt ons wel heel bijzonder. Heel gevoelig met betrekking tot de politieke situatie dus daar moeten we rekening mee gaan houden. Geen gekke dingen op de website zetten dus!

Wij gaan ons laatse maandje koesteren, toedeloe!